W środowisku medycznym istnieje kilka metod leczenia uzależnienia od nikotyny. Najpopularniejszą z nich jest szybkie palenie, podczas którego badani są proszeni o wdychanie jednego papierosa co sześć do dziesięciu sekund przez trzy minuty. Uczestnicy mają się także skoncentrować na nieprzyjemnych doznaniach związanych z paleniem. Po tej procedurze uczestnicy otrzymują wyjaśnienia i pomocne porady. Inne metody awersyjne obejmują wstrzymywanie palenia, ukryte uwrażliwianie i wstrząsy elektryczne. W ciężkich przypadkach pacjenci mogą być poddawani wielokrotnym sesjom szybkiego palenia.
W USA model pięciu A przedstawia oparte na dowodach interwencje behawioralne u pacjentów uzależnionych od tytoniu. Ramy te są nadal stosowane w podstawowej opiece zdrowotnej i obejmują identyfikację każdego palacza, udzielanie porad, ocenę gotowości do zaprzestania palenia oraz organizowanie wizyt kontrolnych. Wytyczne zostały opracowane, aby pomóc pracownikom służby zdrowia w poprawie jakości opieki nad pacjentami uzależnionymi od tytoniu. Co więcej, krótkie porady i wskazówki udzielane przez pracowników służby zdrowia mogą zwiększyć skuteczność rzucania palenia. Ponadto wczesne zajęcie się problemem uzależnienia od nikotyny może pomóc pacjentom uniknąć konsekwencji palenia tytoniu do końca życia.
Obecni palacze częściej niż osoby niepalące poszukują leczenia uzależnienia od tytoniu. Osoby te są także młodsze, są mężczyznami, są wykształcone i rzadziej cierpią na poważne choroby związane z paleniem tytoniu. W rzeczywistości osoby obecnie palące częściej rzucają palenie niż osoby niepalące. Co więcej, są oni mniej narażeni na inne problemy zdrowotne, takie jak choroby serca czy nadciśnienie. Wyniki te sugerują, że programy rzucania palenia są bardziej skuteczne niż tradycyjne metody leczenia uzależnienia od nikotyny.
Z badania przeprowadzonego wśród lekarzy wynika, że ponad połowa pacjentów uzależnionych od tytoniu jest skłonna skonsultować się z pracownikami służby zdrowia w sprawie rzucenia palenia. Chociaż lekarze ci mogą być bardziej otwarci na zalecanie pomocy w rzucaniu palenia, mogą nie być tak entuzjastycznie nastawieni do udostępniania tych narzędzi pacjentom. Należy jednak pamiętać, że pacjenci uzależnieni od tytoniu są bardzo podatni na nawroty i mogą potrzebować dodatkowego wsparcia ze strony personelu medycznego. Dlatego lekarze, którzy leczą osoby uzależnione od nikotyny, są bardziej skłonni do udzielania im wsparcia i zachęty.
Inne rodzaje leczenia obejmują terapię grupową, poradnictwo indywidualne i leczenie farmakologiczne. Najbardziej powszechne są interwencje behawioralne, które polegają na udzielaniu porad dotyczących rzucania palenia. Wymiany słowne są skuteczne w zwiększaniu odsetka osób rzucających palenie, ale powinny być dostosowane do sytuacji każdego palacza. Ponadto pomocne są materiały samopomocowe, które dostarczają dodatkowych informacji i porad. W badaniu porównawczym jednak osoby, którym dostarczono materiały samopomocowe, odniosły większy sukces niż osoby, którym zaoferowano ogólne materiały samopomocowe.
Im bardziej wszechstronny jest program rzucania palenia, tym większy jest wskaźnik sukcesu. Metoda ta polega na ustaleniu celów długo- i średnioterminowych i koncentruje się na pomocy pacjentom w trwałym zaprzestaniu palenia. Program może obejmować także dodatkowe usługi pomocnicze, takie jak nikotynowa terapia zastępcza. W wielu przypadkach wskaźnik sukcesu w rzucaniu palenia jest dwukrotnie wyższy, co może pomóc pacjentom w przezwyciężeniu uzależnienia od tytoniu. Dlatego następnym razem, gdy będziesz chciał rzucić palenie, skorzystaj z pomocy wyspecjalizowanego programu rzucania palenia.
Palenie jest poważnym problemem, wpływającym nie tylko na zdrowie człowieka. Ma ono także poważne skutki finansowe dla społeczeństwa - prawie jedna na dwie osoby umiera przedwcześnie z powodu palenia. Rząd Arabii Saudyjskiej wydaje rocznie 351,8 miliona dolarów na same papierosy, a koszty pośrednie są z pewnością oszałamiające. Chociaż w ciągu ostatnich sześciu dekad liczba osób palących znacznie się zmniejszyła, uzależnienie od nikotyny jest nadal powszechnym problemem klinicznym.
Chociaż metody rzucania palenia są różne, niektóre badania sugerują, że czynniki genetyczne mogą odgrywać rolę w uzależnieniu od palenia. Na przykład badanie genetyczne w kierunku uzależnienia od nikotyny może pomóc w identyfikacji osób predysponowanych do palenia. Badania genetyczne wykazały również, że gen D2 jest związany z częstością palenia. Badania genetyczne w kierunku uzależnienia od nikotyny mogą pomóc lekarzom w ustaleniu, jakie metody leczenia są najodpowiedniejsze dla danego pacjenta. Co ciekawe, 80% lekarzy oceniło badanie genetyczne jako bardzo ważne.
Istnieje kilka wariantów genetycznych związanych z uzależnieniem od alkoholu i kokainy. Badania genetyczne zostały powiązane z uzależnieniem od alkoholu, kokainy, zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi i zespołem Tourette'a. Istnieją jednak pewne zagrożenia związane z badaniami genetycznymi. Chociaż wyniki te nie są rozstrzygające, dają możliwość dostosowania programu rzucania palenia do potrzeb konkretnego pacjenta. Należy pamiętać, że badania genetyczne nie stanowią alternatywy dla terapii psychologicznej. Dlatego też leczeniu uzależnienia od nikotyny często towarzyszy psychoterapia.
